Συμβουλές για τα ζώδια, από 7 έως 10 Φεβρουαρίου!
Το κάλεσμα της καρδιάς σου
Έχεις μπροστά σου μια σύνοδο Αφροδίτης-Χείρωνα που είναι πολύ πιθανόν να σε ταξιδέψει στο παρελθόν, σε πολιτείες και σοκάκια που έχεις ξαναπερπατήσει. Στην αγκαλιά που ζέστανε τα πρώτα σου βήματα, στον πρώτο έρωτα σου.
Μπαίνοντας όμως σε αυτήν την μηχανή του χρόνου, να θυμάσαι ότι το ταξίδι σου δεν γίνεται για να επαναλάβεις το παρελθόν σου αλλά για να βρεις τους λησμονημένους θησαυρούς σου, την δημιουργική φλέβα της γενιάς σου, που σου κληροδοτήθηκε. Να κάνεις το μύθο σου πραγματικότητα, να γίνεις ο γεννήτορας του.
Όμως αυτό το ταξίδι έχει ακόμη έναν σπουδαίο σκοπό: Να ξεθάψεις τα τελευταία απομεινάρια της εξάρτησης σου. Να τα φέρεις στο φως, διώχνοντας μια για πάντα τις σκιές που σε καταδιώκουν. Είναι ένα ταξίδι ολικού αποχαιρετισμού σε όλα αυτά που σε κρατούν δεμένο με τις αδυναμίες σου. Κι αν επιστρέφοντας στο τώρα θέλεις να φέρεις μαζί σου κάποιο ενθύμιο, διάλεξε την πρώτη ανάσα σου, την πρώτη διακήρυξη της ανεξαρτησίας σου.
Διάλεξε την πρώτη φορά που έκλεψες το γλυκό από το βάζο, την πρώτη φορά που εξερεύνησες τον κόσμο σου, αψηφώντας νουθεσίες και διακινδυνεύοντας να χάσεις την εύνοια σου, την αγκαλιά σου.
Ναι, είσαι συμμέτοχος στο σύμπαν σου αλλά μην υποτιμήσεις ποτέ την αυτονομία σου μέσα σε αυτό. Κι όλες αυτές οι πρωτιές που την πιστοποιούν, ας είναι ο οδηγός σου.
Ναι, είσαι συμμέτοχος σε μια σχέση, αυτό όμως αποκτά πραγματική αξία όταν ο έρωτας σου καθαγιάζεται στα ύδατα της ελευθερίας σου.
Αλλιώς...
Είναι πολλές οι φορές που σε κατακλύζει το συναίσθημα, σε πνίγει και δεν μπορείς να αντισταθείς. Όρια και όροι, που είχες θέσει με αποφασιστικότητα, καταρρέουν από το ορμητικό πέρασμα ενός συναισθηματικού χείμαρρου. Μια αγκαλιά, ένα φιλί, μια μεθυστική ανάμνηση, αρκούν για να συντρίψουν κάθε αντίσταση και κάθε ενδοιασμό σου.
Κι εσύ προστρέχεις πρόθυμα στο κάλεσμα της καρδιάς σου. Ή σε αυτό που νομίζεις πως είναι το κάλεσμα της καρδιάς σου...
Γιατί πολλές φορές αυτό το κάλεσμα δεν είναι παρά η βοή των φαντασμάτων σου. Η πρώτη γραμμή άμυνας μιας σκοτεινής πλευράς, που παραμένει ενεργή εντός σου.
Κι αν δεν την φωτίσεις, θα εξακολουθεί να σε τραβά στο λαγούμι της, ακυρώνοντας τη βούληση σου να προοδεύσεις.
Ξέρεις ότι ένα από τα κυρίαρχα θέματα σου είναι να φτιάξεις ένα ασφαλές γεφύρι ανάμεσα σε αυτά που υπαγορεύει η λογική σου κι εκείνα που πηγάζουν από το συναίσθημα σου. Δεν είσαι ο μόνος που δοκιμάζεται σε αυτήν την διελκυστίνδα, είναι ίδιον όλων των ανθρώπων.
Κι εγώ είμαι ανάμεσα σε εκείνους που σε ενθαρρύνουν να ακούς περισσότερο την φωνή της καρδιάς σου.
Σκέψου όμως, σε ποιο συναίσθημα αναφέρεσαι τελικά; Αυτό που είναι βαφτισμένο στην αλήθεια σου και τις δικές σου ιδιομορφίες ή μήπως εκείνο που σε διαφεντεύει ασυνείδητα από τα πρώτα σου βήματα;
Σου έχω γράψει αρκετές φορές για τις κοινωνικές ή οικογενειακές πεποιθήσεις που ευνουχίζουν το είναι σου, σου έχω γράψει για τον Κρόνο σου. Με τον καιρό έμαθες να τις προσπερνάς, και να κτίζεις τον δικό σου σεβαστό κόσμο κι αν δεν το έμαθες ακόμη, η φοβάσαι να χειραφετηθείς από τα δεσμά του συλλογικού, αργά ή γρήγορα η ίδια η ζωή σου θα σε πείσει να το πράξεις. Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά, έγραψε ο Ρήγας Φεραίος και βέβαια έχει δίκιο.
Όταν όμως έχεις να κάνεις με τις εκφάνσεις του συλλογικού συναισθήματος, ο αγώνας σου για ανεξαρτησία είναι πολύ πιο δύσκολος, γιατί συνήθως δεν μάχεσαι ενάντια σε κάτι που σε πίκρανε αλλά κόντρα στο συναισθηματικό βόλεμα σου.
Αυτό το συναίσθημα διαφεντεύεται από τον Χείρωνα κι έχει τις ρίζες του σε μια αρχαία εποχή, τότε που η συνείδηση σου έκανε τα πρώτα της βήματα. Μοιάζει ακριβώς με το συναίσθημα που κουβαλάς από τότε που βύζαινες τη μάνα σου. Σε δελεάζει με την επάρκεια του, για να σε τυλίξει σε μια «ευτυχισμένη» αδράνεια. Να χαθείς σε μια αγκαλιά και να ξεχάσεις τα πάντα. Να ζήσεις τον έρωτα σου βυθισμένος στην εξαιρετικά οικεία παράδοση σου.
Μπορεί να έπαψες να βυζαίνεις το δάχτυλο σου, μπορεί να παράτησες την πιπίλα σου αλλά η ανάμνηση εκείνης της πρώτης ευτυχίας σου σε καθορίζει ακόμη.
Η στοργική αγκαλιά της μητέρας σου σε βοήθησε να μεγαλώσεις χωρίς κάποιο βασανιστικό σύνδρομο στέρησης και σίγουρα υπήρξε πολύτιμη. Το διαπιστώνεις όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους που δεν την είχαν και βολοδέρνουν στα άκρα του συναισθηματικού φάσματος. Πότε σκληροί και κυνικοί, πότε παραδομένοι στην Ρωμαϊκή ηδονοθηρία τους, παραμένουν ουσιαστικά ανέραστοι.
Η ίδια αγκαλιά όμως, σου δημιούργησε το δικό της σύνδρομο, που σε ταλανίζει με την βιωματική πειστικότητα του. Εκφράζεις τον έρωτα σου στη συχνότητα της κούνιας που σε λίκνιζε. Και θέλεις να φτιάξεις ένα νέο λίκνο, με ίδιες κι απαράλλαχτες αρχές. Ψυχολογικά, ο έρωτας σου είναι ταυτισμένος με το βύζαγμα σου. Γι" αυτό πολλές φορές παλινδρομείς σε σχέσεις ή πρόσωπα που υποτίθεται πως έχεις απορρίψει κι είχες ουσιαστικούς λόγους για να το κάνεις αυτό. Κουρασμένος κι απογοητευμένος, αναζητάς την ασφάλεια της οικειότητας, απεμπολώντας τις κατακτήσεις σου κι η λογική σου υποχωρεί, ηττάται κατά κράτος από την ανάγκη σου να ξαποστάσεις σε γνώριμα λημέρια. Αναζητάς την «οικογενειακή ασφάλεια» και παλινδρομείς στην βρεφική σου ηλικία.
Όμως, κυνηγάς φαντάσματα, γιατί αυτή η εποχή πέρασε ανεπιστρεπτί. Τότε ίσα που μπουσούλαγες, τώρα στέκεις ορθός με προμετωπίδα τη βούληση σου.
Ένας ερωτικός σύντροφος δεν είναι η μητέρα σου, ούτε κι εσύ είσαι το μωρό του.
Είσαι γυναίκα, άνδρας, άνθρωπος. Έχεις πια μια αυτόνομη προσωπικότητα, πάλεψες πολύ γι" αυτό κι αν κάτι σου πρέπει περισσότερο απ" όλα είναι η διατήρηση αυτής της αυτονομίας σου.
Κράτα λοιπόν αυτές τις «μητρικές» αγκαλιές για τα παιδιά σου. Δραπέτευσε από τον θελκτικό συναισθηματικό αναχρονισμό σου και χάραξε το δικό σου μονοπάτι.
Αυτό που δεν σε οδηγεί σε έναν εξαρτημένο ή πεινασμένο έρωτα αλλά στον έρωτα που διέπεται από την αμοιβαία ανεξαρτησία. "Έναν έρωτα συμμετοχικό που κτίζεται με την ξεχωριστή δυναμική του καθενός. Έναν έρωτα που δεν είναι δεσμώτης αλλά γίνεται το όχημα της προόδου σου.
Αλήθεια τι χρειάζεσαι μια σχέση που δεν σε εξελίσσει;
Τι χρειάζεσαι μια αγκαλιά που κοιμίζει τις αναζητήσεις σου;
Αν λοιπόν σε κατακλύσει το συναίσθημα, ας είναι η πρώτη φορά που ερωτεύεσαι ως ίσος προς ίσο, τιμώντας την ύπαρξη σου.
Δημοσίευση σχολίου